Як ты без мяне там?
Як я без цябе тут?
Пачуццём чалавека
цягне сэрца ў родны кут.
Як быццам жартую,
а ў сабе мацней крычу:
"Я цябе ўратую, толькі як -
не ведаю."
Ластаўка ў небе луналая
праўду казала аб тым
дзе жывеш ты зараз.
Я не спрачалась,
у вочы твае закахалась,
на неба глядзеўшы часам.
Голас трымаю.
Гонар - гэта мая прастора,
гэта мая краіна,
край любы, край адзіны.
Лепшае побач чую,
крылы свае ратую.
Хутка ўсё добра будзе,
мірныя, вольныя людзі.
Дзе яно, сэрца радзімы?
У лесе ці ў хаце,
ці паміж муроў цаглінных?
Кволаю птушкай у небе,
водарам ніў ці коласам чэрствай глебы?
Метки: Республика Полина
